Τα επαγγέλματα στο Βυζάντιο

                                Εργασία του μαθητή Κάμτση Χρήσου, του τμήματος Β2

Θέμα 4^ο: Υποθέστε ότι εξασκείτε επαγγέλματα που σχετίζονται με τον κλάδο της ένδυσης. Να καταγράψετε τα χαρακτηριστικά των επαγγελμάτων, τις δυσκολίες αλλά και τα θετικά που αποκομίζετε από την άσκηση αυτών των επαγγελμάτων, σε ένα άρθρο 200-250 λέξεων.

               Τα επαγγέλματα, κατά την Βυζαντινή περίοδο, που αφορούσαν τον κλάδο της ένδυσης ήταν οι μεταξοπράτες, οι καταρτάριοι, οι σηρικάριοι, οι βεστιοπράτες, οι πρανδιοπράτες και οι οθωνιοπράτες. Εν συντομία, τα χαρακτηριστικά του κάθε επαγγέλ-ματος ήταν τα ακόλουθα:

     Οι μεταξοπράτες ήταν αυτοί που αγόραζαν την πρώτη ύλη, δηλαδή το ακατέργαστο μετάξι από Σύρους, Νοτιοϊταλούς ή Πελοποννήσιους εμπόρους. Δεν κατέβαλαν εμπορικά τέλη και στη συνέχεια το πουλούσαν στους καταρτάριους και τους σηρικάριους. Το αρνητικό ήταν πως δεν τους επιτρεπόταν  να εγκαταλείψουν την Κωνσταντινούπολη ή να πουλήσουν το εμπόρευμα σε Εβραίους ή ξένους εμπόρους, διότι δεν ήταν εφικτή η εξαγωγή του μεταξιού.

     Οι καταρτάριοι έπαιρναν το ακατέργαστο μετάξι από τους μεταξοπράτες και το κατεργάζονταν.

     Οι σηρικάριοι ήταν αυτοί που μέσα στα εργαστήρια, με τη βοήθεια του αργαλειού τους, ύφαιναν, έβαφαν, έκοβαν και τύλιγαν σε κυλίνδρους το μετάξι. Μπορούσαν είτε να πάρουν από τους καταρτάριους το κατεργασμένο μετάξι είτε απευθείας από τους μεταξοπράτες το ακατέργαστο μετάξι. Τους απαγορευόταν να δημιουρ-γούν μεταξωτά παρόμοια με αυτά των αυτοκρατορικών εργαστηρίων, να βάφουν με αίμα και να πουλάνε το εμπόρευμά τους σε Εβραίους ή άλλους ξένους εμπό-ρους. Σύμφωνα δε με το Επαρχικόν Βιβλίον ήταν υποχρεωμένοι να δέχονται τον έλεγχο από τους βουλλωτές και τους μιτωτές.

     Οι βεστιοπράτες στη συνέχεια προμηθεύονταν το εμπόρευμα από τους σηρικά-ριους και ήταν πιο εξειδικευμένοι στην πώληση υφασμάτων και ενδυμάτων. Αν πουλούσαν ενδύματα που η αξία τους ξεπερνούσε τα 10 νομίσματα έπρεπε να το δηλώσουν στον έπαρχο, αλλά δεν τους επέτρεπαν να πωλούν κεκωλυμένα ή άρραφα υφάσματα σε αλλοδαπούς και επαρχιώτες. Προμηθεύονταν από τους οθωνιοπράτες λινά υφάσματα για να τα ράβουν στο εσωτερικό των μεταξωτών ενδυμάτων.

     Οι πρανδιοπράτες αγόραζαν και δειέθεταν προς πώληση στην αγορά τα έτοιμα προϊόντα, τα οποία εισήγαγαν από Σύρους εμπόρους και τα εκτελώνιζαν ή στο λιμάνι της Σελεύκειας ή στην Τραπεζούντα. Επίσης είχαν τη δυνατότητα, αν έπαιρναν έγκριση από τον έπαρχο, να μεταβούν στον Πόντο και στη Βουλγαρία και να ανταλλάξουν το εμπόρευμά  τους με βλαττία (δηλαδή μεταξωτά), πράνδια και χαρέρια.

     Τέλος οι οθωνιοπράτες ή αλλιώς μιθανείς εμπορεύονταν λινά υφάσματα από τον Στρυμόνα και τον Πόντο. Μπορούσαν να μεταφέρουν το εμπόρευμά τους στους δρόμους της Πόλης μόνο συγκεκριμένες μέρες. Επιπλέονν, είχαν το ίδιο δικαίωμα με τους πρανδιοπράτες, δηλαδή αν έπαιρναν έγκριση από τον έπαρχο, μπορούσαν να ταξιδέψουν ως τον Πόντο και τη Βουλγαρία και να ανταλλάξουν την πραμάτεια τους με βλαττία (δηλαδή μεταξωτά), πράνδια και χαρέρια.